Hoe minder Social media gebruik je helpt om milder voor jezelf te worden
Al een paar weken heb ik Facebook en Instagram van mijn telefoon af. Ik merkte na het overlijden van mijn oma dat ik weer in een spiraal kwam van weg willen van mijn gevoel – naar mijn telefoon grijpen – me even beter voelen maar nog steeds sip – minder voldaan omdat ik eigenlijk iets anders van plan was.
Nu er afgelopen week een storing was van Facebook, Insta en Whatsapp, dacht ik: laat ik eens met je delen wat de afgelopen weken voor mij gedaan heeft.
Na de eerste week
Na de eerste week waarin ik alleen via de Ipad of laptop op social media ging, en ook de mailapp en browser rigoreus verwijderde van mijn foon… schreef ik het volgende lijstje:
– ik slaap veel makkelijker in, en door
– Ik droom meer, en dieper
– ik ben overdag meer in het hier en nu
– Ik voel minder de druk die telefoon en nog dingen moeten
– de tijd lijkt langer te duren
– ik voel mijn emoties beter
– ik maak bewustere keuzes
Het voelde de eerste week serieus of ik mijn leven terug had. Dat ik de controle weer had. Die euforie onderdrukte de onrust.
Want de tweede week merkte ik: ik voel me niet ineens beter. Maar ik vòel beter.
Ik merk meer op, ook wanneer ik wel geneigd ben om die afleiding weer te zoeken.
Al na een paar dagen had ik ineens toch de browser te pakken via iets dat ik op Google Maps opzocht, en hup: nog een paar dagen later zat ik m’n mail te checken terwijl ik op een terrasje zat. “Mama, je moet wel kijken!”, werd ik meteen door mijn dochter teruggefloten die tegenover me in het speeltuintje speelde.
Maar doordat de gewoonte doorbroken is, merk ik scherper op wanneer ik er toch in tuin, de valkuil van afleiding. Op de laptop Instagram-stories kijken, terwijl je niet eens bewust opneemt wat je ziet. Klikken om het klikken.
Wat ik dan doe?
Als ik het opmerk, stop ik, lach erom, en neem even afstand. Even een in- en uitademing. Hoe kwam ik hier terecht, vraag ik mezelf dan af?
Wil ik dit nu? Of wilde ik iets anders, dat net iets lastiger was om aan te beginnen?
Waar ik me een beetje gespannen voor voel? Of ronduit angstig? Waar mijn zelfkritiek nu al onbewust de leiding neemt door me te bestoken met de good old “je kan het toch niet”, “niemand vindt je leuk” en leidt tot vluchtgedrag om dat rotgevoel te dempen. En excuses als “even ontspannen en dan ga ik beginnen”, “
Of voel ik eigenlijk iets heel basaals als honger, dorst, vermoeidheid of moet ik naar de wc? Een kleine scan kan dan maken dat je beter voelt wat je echt nodig hebt op dat moment. Of weer herinnert wat je ook alweer kwam doen, op die laptop. Op die telefoon.
Minder social media = grotere aandachtsspanne
Mijn aandachtsspanne wordt groter merk ik, en daarom valt het des te beter op wanneer ik in die snelle “scanmodus” door Social media of nieuwssite scroll. Het gevolg is een vol hoofd, een zwaar gemoed en het besef dat er weer tijd voorbij is waarin ik niet heb gedaan wat ik echt wilde.
Je leven ligt in je hand. Letterlijk. Die tekst is niet van mezelf, maar uit een blog van Ozan Varol, dat me aan het denken zette een paar maanden terug.
De moeite van het lezen waard, en om jezelf steeds weer af te vragen “Was dit wat ik eigenlijk van plan was? En wat wil ik eigenlijk echt, op dit moment?”
Nu er afgelopen week een storing was van Facebook, Insta en Whatsapp, dacht ik: laat ik eens met je delen wat de afgelopen weken voor mij gedaan heeft.
Na de eerste week
Na de eerste week waarin ik alleen via de Ipad of laptop op social media ging, en ook de mailapp en browser rigoreus verwijderde van mijn foon… schreef ik het volgende lijstje:
– ik slaap veel makkelijker in, en door
– Ik droom meer, en dieper
– ik ben overdag meer in het hier en nu
– Ik voel minder de druk die telefoon en nog dingen moeten
– de tijd lijkt langer te duren
– ik voel mijn emoties beter
– ik maak bewustere keuzes
Het voelde de eerste week serieus of ik mijn leven terug had. Dat ik de controle weer had. Die euforie onderdrukte de onrust.
Want de tweede week merkte ik: ik voel me niet ineens beter. Maar ik vòel beter.
Ik merk meer op, ook wanneer ik wel geneigd ben om die afleiding weer te zoeken.
Al na een paar dagen had ik ineens toch de browser te pakken via iets dat ik op Google Maps opzocht, en hup: nog een paar dagen later zat ik m’n mail te checken terwijl ik op een terrasje zat. “Mama, je moet wel kijken!”, werd ik meteen door mijn dochter teruggefloten die tegenover me in het speeltuintje speelde.
Maar doordat de gewoonte doorbroken is, merk ik scherper op wanneer ik er toch in tuin, de valkuil van afleiding. Op de laptop Instagram-stories kijken, terwijl je niet eens bewust opneemt wat je ziet. Klikken om het klikken.
Wat ik dan doe?
Als ik het opmerk, stop ik, lach erom, en neem even afstand. Even een in- en uitademing. Hoe kwam ik hier terecht, vraag ik mezelf dan af?
Wil ik dit nu? Of wilde ik iets anders, dat net iets lastiger was om aan te beginnen?
Waar ik me een beetje gespannen voor voel? Of ronduit angstig? Waar mijn zelfkritiek nu al onbewust de leiding neemt door me te bestoken met de good old “je kan het toch niet”, “niemand vindt je leuk” en leidt tot vluchtgedrag om dat rotgevoel te dempen. En excuses als “even ontspannen en dan ga ik beginnen”, “
Of voel ik eigenlijk iets heel basaals als honger, dorst, vermoeidheid of moet ik naar de wc? Een kleine scan kan dan maken dat je beter voelt wat je echt nodig hebt op dat moment. Of weer herinnert wat je ook alweer kwam doen, op die laptop. Op die telefoon.
Minder social media = grotere aandachtsspanne
Mijn aandachtsspanne wordt groter merk ik, en daarom valt het des te beter op wanneer ik in die snelle “scanmodus” door Social media of nieuwssite scroll. Het gevolg is een vol hoofd, een zwaar gemoed en het besef dat er weer tijd voorbij is waarin ik niet heb gedaan wat ik echt wilde.
Je leven ligt in je hand. Letterlijk. Die tekst is niet van mezelf, maar uit een blog van Ozan Varol, dat me aan het denken zette een paar maanden terug.
De moeite van het lezen waard, en om jezelf steeds weer af te vragen “Was dit wat ik eigenlijk van plan was? En wat wil ik eigenlijk echt, op dit moment?”