“Ik heb er zo geen zin in”, zei ik een paar weken geleden tegen Robert – mijn vriend. Nou ja zeggen… ik snikte het meer.  Het overlijden van mijn lieve Oma kwam steeds dichterbij. En in de veiligheid van samen even zitten in de avond… sprak ik me uit over waar ik tegenop zag.

Verdriet
Het overlijden zelf zou verdrietig zijn… afscheid van iemand die zo oud is (104!) is nog steeds heel rot, het liefst wilde ik dat altijd iedereen zou blijven leven van wie ik houd…. Maar waar ik nog meer last van had….

Angst
Het niet weten wat er gaat gebeuren. De onvoorspelbaarheid van mijn emoties – het overvallen worden door verdriet, of lusteloosheid. Zoals een aantal jaar geleden ook. “Ik heb me zo rot gevoeld afgelopen winter en we gaan net zo lekker afgelopen maanden” Er zat angst onder. Angst voor geen grip hebben op mijn leven.

En als ik erbij stilsta, het opmerk vanuit veiligheid, kan ik weer bij dat weten:
Ik ervaar de angst – ik ben niet dat gevoel.

Al die gedachten – meestal kritisch – en die dadendrang die me probeert weg te houden van de angst… ook die kan ik opmerken als iets wat ik ervaar. 

“Het is ok”

Mijn Oma overleed 2 weken terug, het afscheid was mooi, compleet, het is rond. En nu moet het zich zetten, en merk ik dat al die dingen waar ik bang voor was … ook gebeuren. Ik ben wiebelig, van de leg – zo noem ik het.

Maar ik ervaar ook weer dat ik het aankan. Niet omdat ik er hard voor werk. Maar omdat ik emoties opmerk. En steeds weer tegen mezelf zeg:

“Het is ok, ook als ik me niet ok voel.”

Vertragen helpt mij om op te merken wat ik denk (meestal kritisch verstand wat het onzin vindt, al die emoties), en waar ik toe geneigd ben (heel veel doen). Anders lijken de gedachten allemaal waar, en de daden drang iets wat echt moet, waar ik niet onderuit kan. Het wil me weghouden van angst – die het ook goed bedoelt, maar waar ik niet naar hoef te luisteren.

Wandelen is daar fijn voor… met mijn handen werken, of gewoon even in de tuin zitten en naar de lucht kijken. Of liever nog op het strand – Buienradar is de favoriete app deze dagen.

En met angst in mijn ene broekzak, en verdriet in mijn andere… geniet ik tegelijkertijd met volle teugen van de zomer, de zon en het leven.


Het is er allemaal.